Sjonnie & Anita

19 mei
Teruggereden via de westkant van het Coromandel schiereiland. In Auckland op zoek gegaan naar een hostel, maar er was niks geschikt om te kamperen op de parkeerplaats, dus besloten we Toy gewoon in een woonwijk te parkeren en daar te overnachten. 's Avonds in een internetcafe geweest om advertenties te maken voor de verkoop van Toy, deze rondgebracht en daarna nog wat gedronken op K-road, in het eerste echt gezellige cafeetje wat we in NZ hebben gezien.

20 mei
Nog wat extra verkoopadvertenties opgehangen in verschillende hostels. Daarna doorgereden naar de Car Auction op de Ellerslie Race Course. Hier hing een behoorlijk depressieve sfeer onder de verkopers van busjes; wat een aanbod en wat weinig potentiële kopers! Er liepen practisch alleen maar autohandelaren die voor een spotprijs auto's opkochten. Dat voorspelde niet veel goeds voor de verkoop van Toy! Gelukkig hoefden we nog niet helemaal aan deze verkoop te denken, want we wilden eerst nog naar het noordelijke schiereiland van NZ - Northland. Hiernaar op weg gegaan en overnacht in Whangarei op een soort boerderij hostel, met een enige, lieve kat die elke keer ging slapen met zijn voorpootjes voor zijn ogen geslagen. Zie foto:

http://www.mijnalbum.nl/Uitnodiging=S7NA7XPY

21 mei
Verder noordwaarts gereden. We kwamen hierbij langs Kawakawa (of all places...) Ene meneer Friedrich Hundertwasser (kunstenaar, architect, schrijver, filosoof, ...) heeft zich hier uitgeleefd op de publieke toiletten, waardoor het op zich niks voorstellende plaatsje in een klap op de kaart van Nieuw Zeeland kwam te staan. Zag er inderdaad gaaf uit. Het lijkt een beetje op de stijl van de bankjes van Dali in Barcelona. Vervolgens naar Paihia gereden, waar we de boot naar Russell gepakt hebben. Dit is een van de eerste plaatsen waar kolonisten zich settelden in NZ. Mooi, maar niet heel bijzonder, sfeer a la waddeneilanden. Daarna een tour geboekt over 90 Mile Beach, een 100 km (dus inderdaad in werkelijkheid geen 90 mijlen!) lange strook kustlijn, waarvan we gehoord hadden dat ie heel bijzonder moest zijn. Volgende ochtend vroeg op, dus vroeg naar bed! Gekampeerd op de parkeerplaats langs het strand in Paihia.

22 mei
Een goed begin: een stralende dag! Met een speciaal aangepaste bus werden we opgepikt om richting 90 Mile Beach te rijden. De chauffeur was een goede verteller en gaf leuk commentaar tijdens de trip. Dit maakte de lange stukken in de bus een stuk aangenamer. Uiteindelijk kwamen we dan aan bij het strand. 90 Mile Beach bleek gewoon een openbare zandsnelweg te zijn, waar je dus gewoon 100 km/u over het strand mag scheuren! Maarrrr... dit is niet geschikt voor alle voertuigen! Onderweg kwamen we wrakken tegen van auto's, die half verslonden waren door de zee. Als je namelijk niet goed rekening houdt met de getijden, dan is je auto verloren. Verder een zeehond gezien die lekker lag te zonnen op het strand, maar helaas door de toeristen ontdekt werd en daardoor opgejaagd in het water verdween. Vervolgens reden we naar een paar superhoge duinen, werden de zgn. boogieboards uitgeladen en mochten we op ons bordje van de zandheuvels afscheuren. Een onwijs leuke en niet bepaald zandvrije ervaring! Na afloop zat alles vol zand (tot achter de kiezen vanwege de grijns op ons gezicht tijdens de afdaling) en waren we behoorlijk doorweekt, maar 't was SUPER! Als laatste activiteit reden we naar Cape Reinga, waar 2 zeeën elkaar ontmoeten. Dit is ook een heilige plek voor Maori, omdat zij geloven dat de zielen van de doden hier hun reis beginnen naar het hiernamaals. Gelukkig konden we hier even een (koude) douche nemen om het zand uit onze haren, oren, e.d. te wassen. Verder stond er een mooie oude vuurtoren. Prachtig uitzicht en supermooie heuvels! Vervolgens nog langs een Kauri-bos gereden. De Kauri boom is een van de grootste/dikste bomensoorten (heeeeel groot dus!) Wel geinig, maar we waren best moe, dus snel de bsu weer in en teruggereden waar we op dezelfde plek als gister kampeerden.

23 mei
Terug naar Auckland! Helaas was het weer nogal slecht, maar toch nog even snel uit de auto gesprongen om de allergrootste Kauri boom van NZ te bekijken. Aangekomen in Auckland de was gedaan en de bus verkoopklaar gemaakt. Vervolgens bij de parkeerplaats van het winkelcentrum gekookt en daarna overnacht in Ponsonby, een leuke oude wijk niet zo ver hier vandaan.

24 mei
Vroeg opgestaan en naar de backpacker car market gereden. Hier was de sfeer ook al een beetje depressief; veel mensen waren al dagen, soms meer dan een week, bezig hun auto of busje te verkopen. Wij waren echter nog maar een half uur binnen toen een stel geïnteresseerde Engelsen onze auto aan een Mechanical Check lieten onderwerpen door een monteur (eigenlijk hadden ze deze check geregeld voor een ander busje, maar daarvan kwam de eigenaar niet opdagen). Er bleken wat dingetjes mis te zijn, die echter voor weinig geld gerepareerd konden worden. Dus uiteindelijk deden we wat van de prijs af namen ze Toy mee voor 400 dollar meer dan wij ervoor betaald hadden! We waren helemaal in de gloria dat wij niet 7 dagen op die depressieve backpacker car market hoefden door te brengen, maar vervolgens rees de vraag: wat doen we nu met de rest van de tijd!? De oplossing diende zich al snel aan; we waren net op weg naar buiten toen we iets zagen vanuit onze ooghoeken. Een stel Engelse jongens boden een oude, wild beschilderde auto aan voor 100 dollar! Wij vroegen hen wat er mee mis was, maar hij bleek in orden (afgezien van een behoorlijke stank en deuk in de zijkant). Zij moesten er gewoon snel vanaf... Zie

http://www.mijnalbum.nl/Uitnodiging=P4YXVVYN

Het was ook een Toyota, dus we noemden hem Toy Two. Het is een echte "Sjonnebak" met wilde beschilderingen en een lekkende uitlaat. We voelden ons echt "Sjonnie & Anita". De koop was echter snel beslecht, dus wij konden op ons gemak naar Eric en Michelle rijden, een echtpaar (Eric is van Nederlandse afkomst) dat we bij Rotorua hadden ontmoeten en ons had uitgenodigd. Zij keken een klein beetje verbaasd dat we met het barrel aan kwamen zetten, maar zorgden dat we ons helemaal welkom voelden in hun gezin. Beetje gekletst over NZ en NL, etc. Gelukkig hadden ze een extra kamer, waar we konden slapen. We hadden namelijk gezegd dat we met onze bus op hun parkeerplaats zouden kamperen...

25 mei
Uitgerust werden we wakker; geen spanning meer m.b.t. de verkoop van Toy en een heerlijk écht bed waar we in geslapen hadden! Na een prima ontbijt Auckland verkend en een beetje geshopt. Vervolgens heerlijk gedineerd bij Michelle en Eric. Ze hadden heel erg hun best gedaan, met hert en mosselen, etc. Verder waren er ook familieleden en vrienden uitgenodigd en was het dus een behoorlijk groot gezelschap. Na het heerlijke eten gingen de dames een ladies' night houden (soort tupperware party, maar dan met maskertjes, make-up, etc.) De mannen hielden daarom een men's night, met een film op de slaapkamer. Gezellig! Na afloop nog even gekletst en weer het heerlijk gespreide bedje in!

26 mei
Na wederom heerlijk geslapen te hebben werden we meegenomen door Eric, Michelle en hun zoon Kurt voor een boottocht door de haven van Auckland. Hun boot bleek een supersnel apparaat met 200 pk erachter (Poorthuis detail). Was erg leuk om Auckland vanuit een ander perspectief te zien dan je normaal zou doen. Verder mooie eilanden en vogels gezien.
Na de leuke boottocht namen we afscheid van de aardige familie Breetvelt en gingen wij richting stad om een tentje te kopen van een andere backpacker. Daarna met Toy Two naar de camping bij Miranda gereden. Wijntje gedronken in de kantine en in ons tentje geslapen.

27 mei
Het ging behoorlijk hard waaien en ons tentje bleek bij opzetten niet veel meer dan een kinderwigwam te zijn, dus we hebben niet heel lekker geslapen. Gelukkig was er een Spa pool bij de camping, dus hier hebben we eerst even in gerelaxt. Vervolgens zijn we naar Raglan gereden, waar we een heel relaxt hostel vonden. De kamer die we hier hadden was heel groot en mooi en er was een goede sfeer in het hostel. 's Avonds gezamenlijk hard gelachen om de film Borat.

28 mei
's Ochtends niks gedaan, behalve in bad zitten en lezen. Raglan is een echt surfersplaatsje, omdat de golven giga hoog en goed geschikt voor golfsurfen zijn. Daarom zijn we met Toy Two naar het strand gereden om daar de kunsten van de tientallen surfers te bewonderen. Spectaculair en knap hoe die jongens en meiden kunnen blijven staan op zo'n plankje op/in de metershoge golven!

29 mei
Naar het strand van Kawhia gereden. Bijzonder is dat het zand zwart is en dat er heet water onder het strand stroomt. Mooie duinen ook, met mooie "pluimen" (soort riet). Daarna naar Waitomo gereden, binnendoor over een van de vele onverharde wegen die NZ rijk is. We kwamen langs prachtige baaien en groene valeien. Jammer genoeg kregen we een lekke band en nog jammerder: de reserveband bleek ook lek! De AA gebeld bij een kluizenaars-vrouwtje (heel lief en een beetje dementerend). Helaas doet de AA nisk voor mensen zonder goede reserveband... Dus met zachte band door gereden naar Waitomo. Hier op een camping overnacht en morgen verder kijken wat te doen.

30 mei
's Morgens vroeg langs de weg gaan staan met de lekke band in onze hand om te wachten op een lift naar een grote plaats (met een bandenwinkel). Al na een minuut werden we opgepikt door een boer die ons in Otarahanga voor de bandenboer afzette. Gelukkig konden ze onze band nog repareren (voor 20 dollar), dus de schade was beperkt. Wederom hadden we na 1 minuut een lift terug richting Waitomo. Dus het grapje had ons uiteindelijk maar een half uur gekost. De mensen van de camping begrepen er helemaal niets van! Vervolgens de Waitomo glowworm caves bezocht. De eerste cave was supergaaf vanwege de duizenden gloeiwormen waar je met een bootje onderdoor vaart. Net een sterrenhemel! In de tweede grot waren er geen gloeiwormen te zien, maar de stalagtieten en stalagmieten waren overweldigend mooi. En we waren de enige! Een privérondleiding dus.
Tussen de twee tours door hadden we briefjes op onze auto geplakt dat ie te koop was voor 250 dollar. Gelijk kwam er een Engelse jongen naar ons toe lopen die zei dat hij geinteresseerd was. Wij vertelden hem dat we Toy Two eigenlijk in Auckland wilden verkopen. We besloten na de tweede tour met hem een proefrit te maken en uiteindelijk sloten we de deal dat hij de auto voor 250 dollar van ons kon kopen als hij ons terug zou rijden naar Auckland (3 uur rijden heen). Zo gezegd, zo gedaan. We voelen ons kinderen van het geluk dat het allemaal zo soepeltjes is gegaan.

Helaas geen foto's van de afgelopen dagen omdat het uploaden hier in het hostel niet lukt (gratis internet = brakke computer).