Whiskey in the Jar

14 jan. In de bus naar Phonsavanh! Ong. 8 uur rijden. Door arme dorpjes, bedelende kinderen in vodden gehuld met broertje/zusje op de arm. Bij de aanblik ervan is het moeilijk niks te geven (want anders worden ze niet meer naar school maar de straat op gestuurd). Aangekomen in Phonsavah werden we opgewacht door de immer wederkerende guesthouse "touts". Wel handig, omdat je goed kan onderhandelen als de concurrentie zo moordend is. :-) 's Avonds zijn we naar een ander guesthouse gegaan, omdat die van ons een beetje saai was. Met een Franse en Oostenrijkse/Duitse bier gedronken en gekletst, nadat we de tour over de "plain of jars" voor de volgende dag hadden geboekt.

15 jan. Vroeg op om met een busje met verschillende ander reizigers naar de plain of jars gebracht te worden. The plain of jars bestaat uit 3 vlaktes (er zijn er meer, maar die zijn niet toegankelijk) met daarop een groot aantal reusachtige kruiken van steen waarvan niemand weet hoe ze er komen of hoe ze gemaakt zijn. De ene mythe zegt dat de Lao er whiskey in opsloegen, de andere dat het urnen zijn, enzovoorts. Hoe dan ook, het was best indrukwekkend om te zien! Verder was het ook een bizar gevoel dat de velden nog vol liggen met nog niet ontplofte bommen uit de 2e Indochina war (Oorlog USA - Vietcong, etc. rond 1964-1975 uit mijn hoofd). De hoofdpaden en de stukken rond de kruiken zijn wel geruimd, maar als je van de gebaande paden afgaat heb je dikke kans op BOEMMM!!! Overal in de Guesthouses zie je ook (onderdelen van) ontmantelde granaten die voor van alles en nogwat worden gebruikt. Later die dag nog een deel van een documentaire gezien (Bombies) over hoe erg de Amerikanen er destijds hebben huisgehouden. Vreselijk, want nog altijd worden er kinderen en volwassenen verminkt omdat ze op zoek gaan naar goedkoop metaal. Dom natuurlijk (ze worden wel voorgelicht, hoewel magertjes), maar de armoede is in sommige gevallen schrijnend...
's Avonds heel gezellig met de eerder genoemde meiden en 3 Amerikanen in het eerdergenoemde guesthouse zitten zingen terwijl zij het ene na het andere liedje op de gitaar, tamboerijn, castgnettes, etc. speelden. Geweldig gezellig, maar toch op tijd naar bed i.v.m. de bus de volgende dag richting Vientiane.

Foto's: http://www.mijnalbum.nl/Uitnodiging=NIMOKW4K