Snorkelen op het Olifanteneiland

6 febr.
We hadden in Seam Riep een bus geboekt die ons naar de grens met thailand zou brengen (die zou ons om half acht in de ochtend oppikken). Om kwart over acht kwam hij aanrijden. Eerst dachten we dat deze verrotte bus waarvan een aantal ramen gesneuveld waren ons alleen naar het nabij gelegen busstation zou brengen. Maar nee, dit was de bus die wij hadden geboekt. Het was wel grappig om de reactie van andere mensen in de bus te zien die ook op een betere hadden gerekend. Naast mij zat een australische vrouw met vijf kinderen -waarvan drie zeurende pubers- en haar man (hadden ze maar een taxi genomen dachten ze achteraf). De weg naar de grens was echt gigantisch slecht. Supergrote gaten, bruggen die kapot waren, waardoor je om moest rijden etc. Continu lawaai aan je oren en vaak moest je je trui voor je mond en neus houden vanwege al het stof. Het schijnt zo te zijn dat een bepaalde vliegmaatschappij geld betaalt aan de Cambodjaanse overheid om de weg opzettelijk slecht te houden, zodat mensen vanaf Seam Riep het vliegtuig naar Thailand nemen. Corruptie, corruptie...Na drie uur rijden hield onze bus ermee op. We moesten een heuveltje nemen om over een brug te gaan, toen sloeg de motor af en de chauffeur kreeg hem niet meer aan de praat. Dus iedereen eruit! Gelukkig was er een restaurant in de omgeving waar we wat konden lunchen. Na de lunch had de chaffeur de bus weer aan de praat gekregen en konden we verder.
Na zes uur rijden kwamen we aan bij de grens. Dat ging eigenlijk best wel soepel daar. Alleen het was een beetje jammer dat Jesse en ik de verkeerde bus hadden genomen richting Trat. Er was een vrij dure bus (omdat het ticketoffice daar alleen was en dus een monopoliepositie had) die wij niet wilden nemen. We dachten dat als we naar het busstation zouden gaan, we een veel goedkopere zouden kunnen vinden.
Dat bleek inderdaad het geval te zijn. alleen wat de mensen bij dit busstation ons niet vertelden was dat de bus op elke hoek van de straat zou stoppen om mensen te droppen. Dit werd dus wederom een lange rit, maar over perfecte wegen en in een goede bus. Dus dat scheelde. Vier uur later kwamen we aan in Chantaburi.
Een taxichaffeur deelde ons mee dat er geen bussen naar Trat meer waren. Hij liep zelfs met ons mee naar een loketje, praatte wat tegen de mevrouw daar en zei schudde toe 'Nee'. (achteraf gezien stelde hij waarschijnlijk een andere vraag). Hij zei dat hij ons wel kon brengen met een pick-up busje. Dus wij na wat onderhandelen over de prijs akkoord gegaan. Achteraf bleek dat deze man ons er een beetje in wilde luizen omdat er wel bussen naar Trat bleken te gaan. Hij zei opeens dat er te weinig mensen in de pick-up zaten (alleen wij) en dat het niet uit kon om alleen voor ons naar Trat te rijden. Maar hij kon nog wel een bus regelen voor minder dan de prijs die wij hem zouden betalen voor de pick-up rit. Uiteindelijk dat maar gedaan (was wel een redelijk bedrag, vandaar). Dit is voor hem waarschijnlijk een manier om snel wat geld te verdienen. Gelukkig kon hij er bij ons niet zoveel tussen gaan zitten omdat we al hard hadden onderhandeld over de prijs van de pick-up rit en een buskaartje nog goedkoper moest zijn. Maar mensen die niet onderhandelen over de pick-up rit worden door hem leeggeschud omdat hij ze dan een buskaartje aansmeert dat een halve euro goedkoper is dan de pick-up rit. En dan kan hij er goed aan verdienen. Veel mensen zijn moe, willen eten, willen slapen en doen het dan maar.
Dus bus naar Trat was superluxe en de wegen wederom perfect. Het reizen in Thailand is echt zo gemakkelijk: heerlijk! Het hostel in Trat past in onze top tien van hostels. Schoner dan bij ons thuis.

7 febr.
Op naar het eiland Koh Chang (dit betekent Olifanteneiland). Met een pick-up werden we naar Lonely beach gereden. Het was er erg mooi, maar niet echt 'lonely', best veel toeristen. We kwamen daar een Australier (simon) en een francaise (Christelle) tegen die we al eerder hadden ontmoet. We gingen met hen mee naar Siam hut omdat ze dachten dat daar nog een hut vrij zou zijn. Dat was zo. Niet echt een ideale lokatie: hutten heel dicht op elkaar en veel afval tussen de hutten en geen zicht op zee. maar we waren er tenminste. die dag een beetje op het nabij gelegen strand (erg mooi) gelegen en pad thai gegeten. dit is een simpel maar heerlijk thais gerecht. 's Avonds met Simon en Christelle bij de naastgelegen Treehouse bar gezeten. dat is echt een leuke plek. Ze hebben daar een heel groot een gezellig terras op palen over de zee heen gebouwd. Die avond toen we wilden gaan slapen zaten er twee grote kakkerlakken in onze hut (a 5 cm). En op mijn (door) kussen wel te verstaan. Jesse trooste me met de gedachte dat het er maar twee waren (waarschijnlijk verdwaald), en dat we een klamboe hadden waarmee we ons bed konden afsluiten van ongedierte. Met die gedachte viel ik in slaap.

8 febr.
Die nacht slecht geslapen vanwege het denken aan de kakkerlakken, maar gelukkig konden luieren op het strand. Niet veel gedaan dus. 's Avonds kwamen we nog drie andere Nederlanders tegen (Anita en Rob en Wendy). Samen zonsondergang bekeken. Op een gegeven moment ging ik (door) naar de hut om te plassen en toen zaten er weer drie kakkerlakken. Ik vond het toen echt tijd worden voor maatregelen dus ik ging naar de baas. Een van de medewerkers liep met me mee met een spuitbus tegen muggen. dus ik verwachtte er niet zo veel van maar hoopte dat ik geen beesten meer zou zien als ik zou gaan slapen.
De rest van de avond met de Nederlanders en een Canadees bij Treehouse gezeten. Ze draaien daar erg leuke muziek. echt het ultieme vakantiegevoel.
Toen jesse en ik wilden gaan slapen zaten er 15 doodgaande kakkerlakken in onze hut. En ook nog een stuk of drie op de buitenmuren. Ik weet niet wat het is: of de spray trekt ongedierte aan of de kakkerlakken geven elkaar signalen als ze dood gaan en dan komt de rest hen redden (en gaat vervolgens ook dood). het was niet echt een fijn gezicht kan ik vertellen. Ik (door) werd hier echt een beetje panisch van. Vooral omdat ze zo groot waren. Dus wij naar de receptie dat we een andere hut wilden. maar het was laat in de avond en alles zat vol. ook alle nabijgelegen hutten van andere guesthouses. Ze hebben toen alle kakkerlakken uit onze hut geveegd. Wij zeiden dat ze die moesten verbranden omdat de kakkerlakken nog niet dood waren en ze eitjes hebben die weer uit kunnen komen etc. maar ze gooiden ze gewoon drie meter bij de hut vandaan (drie dagen later lagen ze daar nog te spartelen). Het leek er echt op alsof het ze niets kon schelen. Uiteindelijk moesten we dus weer in dezelfde hut blijven slapen. we hebben toen wel een gratis nacht bedongen en we zouden de volgende dag een andere hut krijgen.

9 feb. Gewisseld van hut, deze zag er wat ouder en afgeragder uit, maar er zaten in elk geval geen kakkerlakken! Daarna met een gehuurde scooter het eiland rondgereden. Mooie uitzichtpunten gezien. De omgeving is schitterend, vooral het zuidoostelijke deel van het eiland (niet toeristisch!) 's Avonds terug in onze hut bleek er ondanks alles toch weer ongedierte in onze hut te zitten: dit keer geen kakkerlakken, maar muizen!!! We waren het echt zat en hadden besloten de volgende dag een ander guesthouse te zoeken. Verder wel goed geslapen.

10 feb. Met de scooter onze tassen naar een ander guesthouse gebracht (Red roof guesthouse). Hier stonden leuke hutjes, voor slechts 200 B te huur. Daarna hebben we lekker aan het strand gelegen, samen met Wendy, die we al eerder ontmoet hadden. Verder niet zo veel gedaan.

11 feb. Vroeg opgestaan omdat we een snorkeltrip geboekt hadden bij een naburig guesthouse. De boottocht alleen al was fantastisch, maar het snorkelen was echt super! Heel veel en mooe vissen, zee-annemonen en koraal gezien. Met een onderwatercamera hebben we wat foto's gemaakt, alleen zijn ze niet heel mooi geworden. We zijn bij 4 eilanden geweest, die elk hun eigen onderwaterwereld aan ons openbaarden. Echt geweldig! Verder was er eten aan boord, o.a. een BBQ, echt lekker Thais eten. Kortom: een geweldige dag. Een beetje jammer was dat ik (Jesse) mijn rug nogalk verbrand had, net als vele anderen, omdat dat met snorkelen 3x zo hard gaat als op het strand. (we hadden zelfs 2x gesmeeerd met factor 20!)

Foto's van Koh Chang: http://www.mijnalbum.nl/Album=DJE8NJU6

12 feb. Op naar Bangkok! Eerst met de boor, daarna wachten, vervolgens de bus. De bussen zijn hier zoooo relaxt goed in vergelijking met alle andere landen waar we tot nu toe zijn geweest: echt een verademing! Toch duurde het vrij lang voor we in BKK aangekomen waren (je hebt hier namelijk ook files, erger dan de A12!) Uiteindelijk een fijn hostel gevonden op ong. 10 min. lopen van Kao San Road (vreselijke -vinden wij- backpackers straat).

13 en 14 feb. Beetje door de stad gelopen, inkopen gedaan als voorbereiding op onze tocht door Myanmar. Fijn: je kunt hier echt alles kopen! (Behalve een mooi horlogebandje...)

Morgen gaan we naar Myanmar (Birma), hier schijnt internet schaars en duur te zijn, dus waarschijnlijk wat minder updates. (Onze 06 werkt daar ook niet!)