Wondere onderwaterwereld

18 maart
In Chumpon stapten we over op een catamaranboot (door de Thai steevast "Katamalan" genoemd) die ons in anderhalf uur naar onze bestemming bracht. Op de pier werden we al opgewacht door het personeel van "Grand Coral Divers". Toen we daadwerkelijk op het resort aankwamen ging mijn (doortjes) hart nog sneller kloppen. Mooie en gezellige kamer met uitzicht op zee. Elke dag een schone kamer, standstoelen en badlakens waar je gebruik van kon maken en een zwembad. Echt fantastisch! Toen we de trip boekten zag het er op de plaatjes wel heel mooi uit, maar we hadden er rekening mee gehouden dat het in het 'echt' veel lelijker zou zijn, maar dat was dus zeker niet het geval.
In de middag begon de cursus met een theoretisch gedeelte. Na de cursus verse barracuda gegeten met gegrilde mais. We zaten op het strand te eten en konden dus tijdens het eten de zonsondergang bekijken. Voor het slapen gaan moest er nog gelezen worden, in ons theorieboek. Op zich iets minder, maar het boek was heel makkelijk geschreven (beetje te makkelijk: superveel spellingsfouten). Dat scheelt!

19 maart
Na het ontbijt duikspullen aan (de hele mikmak, het duurt even voordat je doorhebt hoe je alles aan moet trekken en aan moet sluiten. Ik -doortje- was natuurlijk standaard als laatste klaar) en naar het zwembad gewaggeld. Best zwaar, die uitrusting! Daar leerde onze instructeur Paul ons de eerste basisbeginselen van het duiken. Paul was echt een beer van een kerel. En een man van weinig woorden. Maar wel iemand die je het vertrouwen geeft dat hij alles onder controle heeft; dat is wel belangrijk. Het onder water op en af doen van het masker zonder water in de neus te krijgen ging nog niet optimaal bij de meesten uit onze groep. Maar we waren in ieder geval vertrouwd geraakt met het ademen onder water.
In de middag volgde weer een theoretisch gedeelte. Na de les waren we helemaal bekaf van alle nieuwe ervaringen.

20 maart
Wederom 's ochtends in het zwembad wat duikoefeningen gedaan. Nu ging het op en afdoen van het masker onder water perfect. Bovendien een noodopstijging geoefend etc. Je moet dan rustig naar boven zwemmen en langzaam "sssshhhhhiiiiitttt" zeggen, zodat je de hele tijd blijft uitademen om te voorkomen dat je longen uit elkaar klappen. (want de lucht in je longen zet uit als je naar boven zwemt omdat de druk afneemt).
's Middags de zee op: ECHT DUIKEN! De eerste duik was qua bezienswaardigheden niet zo heel bijzonder, maar de tweede duik, naar de "Japanse tuin" was heel mooi. Er waren niet zo heel veel vissen te zien, maar het koraal was prachtig. Tijdens het afdalen had ik (doortje) moeite met het klaren van mijn oren. Klaren is bedoelt om de druk aan de buitenkant en de binnenkant van je oor gelijk te krijgen. Bij mij ging het moeizaam waardoor ik er langer dan de anderen over deed om af te zakken naar de zeebodem. Na het duiken was mijn (doortje) gehoor niet optimaal. Het leek alsof er water in mijn oren zat waardoor ik niet goed kon horen. Paul (de instructeur) gaf me een pilletje en ik ging er van uit dat het de volgende dag wel weer over zou zijn. Die avond waren we weer doodmoe van het duiken, maar we moesten nog wat in ons duikboek lezen omdat we de volgende dag "examen" hadden.

21 maart
Toen we wakker werden voelden mijn oren nog steeds alsof ze geblokkeerd waren. Ik vertelde dit aan Paul en hij zei mij dat het onverantwoord was om te gaan duiken. We kwamen overeen dat ik nog een pilletje zou nemen en wel mee zou gaan tijdens de duik van anderen en voor de zekerheid mijn duikspullen mee zou nemen voor het geval dat mijn oren onderweg open zouden springen. Tijdens de boottocht gingen mijn oren weer open (niet optimaal, maar voor een groot gedeelte) dus ik mocht mee duiken. Ik was echt superblij want ik was bang dat ik de cursus anders niet af kon ronden. Doordat we het eiland supervroeg (lees 6 uur 's ochtends) verlaten hadden waren we de enige groep op de duikplek. Het was werkelijk een prachtige duikspot. Grote scholen met felblauwe of juist gele vissen (honderden). Jammer dat we daar geen foto's konden maken omdat onze onderwatercamera maar tot een diepte van 8 meter kan (en we gingen nu 18 meter diep). Daarna naar een andere duikplek gevaren. Onderweg werd ik (doortje) zeeziek. Daar heb ik normaal nooit last van, maar waarschijnlijk kwam het door mijn oren die niet in orde waren. Een zeeziekpilletje verhielp de problemen. De tweede duikplek van de dag was "white rock". Hier zwommen we langs een grote rots naar beneden. Ook heel bijzonder omdat er in die rots ook allemaal vissen en dieren verscholen zitten. Ook een kleine haai gespot hier.
's Middags het examen gedaan. Dat stelde gelukkig niet zo veel voor. Beiden met vlag en wimpel geslaagd.
's Avonds gingen we met de hele groep uit eten bij een "Mexicaans" restaurant en daarna uit drinken bij een strandtent. De sfeer op het eiland is echt heel leuk. Het is er wel toeristisch, maar doordat iedereen overdag voornamelijk aan het duiken en snorkelen is merk je niet zo dat er veel mensen zijn. 's Avonds is het strand verlicht met fakkels en zit iedereen op het strand te eten en te drinken. Echt heel gezellig.

22 maart
Na het uitgaan van gisteravond voelde ik (Jesse) me behoorlijk brak. Ik had niet eens zoveel gedronken, maar waarschijnlijk komt het door de “bucket” (emmertje met 10 soorten alcohol door elkaar gemixt) die er op het laatst rondging in de groep. We hebben al eerder van mensen gehoord dat ze hier allerlei troep in de buckets ingooien, waar je echt ziek van kan worden (ziekenhuisopnames niet uitgezonderd), maar dat was ik even vergeten… ;-)
Gelukkig bleef het bij een kater, nadeel was wel dat we ons versliepen (we werden 5 minuten voor check-out time wakker dus we moesten ons haasten, en dat met kater…) Na een uitgebreide brunch met o.a. verse jus en lekkere vette gebakken eieren was ik weer redelijk het mannetje. Verder niet veel meer gedaan, lekker gerelaxed in een bar aan zee, gelukkig was het niet zo heet, dus het was een dagje rust voor de huid. Voor Doortje, die last had van haar oren na het duiken, hebben we wat medicijnen gekocht bij een farmacie. Grappig, het gaat hier allemaal toch wat anders dan wij gewend zijn: ze eten gewoon uitgebreid op de toonbank van de apotheek en bijna in alles wat je kunt kopen zitten antibiotica… Na 2 sekonden in Doortjes oren te hebben geloerd, kregen we oordruppels mee omdat haar trommelvlies wat opgezwollen zou zijn.

‘s Avonds namen we de nachtboot richting Surat Thani. Het was echt stikbenauwd op deze boot (ze hadden wel ventilatoren aan het plafond hangen, alleen die boven onze matrassen deed het niet: zweet, zweet!) en dit gecombineerd met oervervelende vliegen en de teringherrie van de motor maakte dat we helaas niet veel geslapen hebben.

Foto's van Koh Tao:
http://www.mijnalbum.nl/Uitnodiging=TJXTBVNF