Maak plaats, maak plaats, maak plaats!

...Nee, we hebben geen haast, maar we gingen wel naar Haast!

Zie ook update vorige bericht (met foto's van onze tocht over de Franz Josef gletsjer.)

14 april
Lekker uitgeslapen om vervolgens onze bus eens flink te herordenen. Dat is af en toe wel nodig! Daarna naar Lake Matheson gereden, waar we een wandeling maakten en een verplichte Nieuw Zeelandse cliche foto maakten van Mount Cook gespiegeld in het water. Het was trouwens nog steeds prachtig weer: heerlijk! Doorgereden langs de prachtige kust (met stukken echt ruige kustlijn, metershoge beukende golven en een stevige bries). Knight's point gepasseerd en via Bruce Bay naar Haast getuft. Vervolgens door de zeer fotogenieke Haast Pass gereden en ten noorden van Lake Wanaka overnacht. De plek was werkelijk prachtig; we parkeerden onze camperbus gewoon op het kiezelstrand, ong. 5 meter van het water. De zonsondergang die we te zien kregen was betoverend; de lucht kleurde vuurrood. 's Avonds begon het hard te waaien, wat wel een sfeervol effect heeft als je met zijn tweetjes in zo'n busje slaapt: overal een gezellig gesuis om je heen.

15 april
Van Lake Wanaka naar Lake Hawea getourd. Vanaf daar door naar Wanaka en Queenstown. Onderweg nog een paar keer gestopt om van het geweldige uitzicht over de Remarkables (berggebied) te genieten. In Queenstown aangekomen hadden we een klein akkefietje met de bus. Het is erg prettig dat ie een lange wielbasis heeft (veeeeeel ruimte), maar als je probeert te keren op een heuveltje kan het wel eens een probleempje opleveren. We wilden namelijk keren door vooruit een niet eens zo heel steile oprit (ja een OPRIT) op te rijden en vervolgens achteruit te steken. Het resultaat was dat de trekhaak de grond raakte, de achterwielen in een goot kwamen en dus geen grip meer hadden. Omdat het een achterwiel aangedreven bus is kwamen we dus niet meer van onze plek. Stom gemaakt ook, die weg, want bij elke oprit zagen we later diepe sporen en geulen van mensen die hetzelfde probleem hadden gehad... Alles uitgeladen (Zie foto...) en geprobeerd eruit te komen. Dat lukte in eerste instantie niet, maar met wat hulp van voorbijkomende locals kwamen we weer los en konden we de AA (Kiwi ANWB) -die Doortje in de hectiek gebeld had- weer afbellen. Om dit te vieren zijn we 's avonds in de stad uit eten gegaan. Daarna was het lang zoeken in het donker naar een afgelegen DOC (Department of Conservation) camping bij Lake Moke. Bleek dat de straatnaam in de folder niet klopte... Uiteindelijk gevonden na een lange rit over een grindweg en de hele avond met aardige Amerikanen (Lula en Tolbert) in onze bus geborreld en geouwehoerd. Zij maken een documentaire over recycling in N-Z en daarna doen ze mee aan een wedstrijd om een clip voor de Red Hot Chilli Peppers te maken.

16 april
Pas deze ochtend zagen we hoe mooi de plek was waar we waren beland. Omdat we wel een wasbeurt konden gebruiken hebben we lekker een verfrissende duik genomen in het ijskoude meertje (de Amerikanen sliepen nog, dus lekker in ons nakie!) Toen we weer terugreden naar de hoofdweg was de weg geblokkeerd door honderden schapen: een mooi gezicht. Daarna in zuidelijke richting gereden en overnacht bij Mavora lakes, wederom na een lange grindweg. Kampvuur gestookt en daarna vroeg ons nest in.

Foto's van bovenstaande: http://www.mijnalbum.nl/Uitnodiging=XRG8XCYR

17 april
Richting te Anau gereden, waar we boodschappen deden en toen over de Milford Rd in noordelijke richting doorgereden. Dit is het fjorden gebied van Nieuw Zeeland. Vroeger lagen hier gletsjers, maar tegenwoordig is het een ruiggevormd rotsachtig kustgebied. De camping (Gunn Campsite) waar we kamp opsloegen was nogal basic, maar het leuke was dat we tijdens een nachtelijke wandeling gloeiwormen konden zien. Verder was er een hilarisch museum op het terrein van de camping over de bouw van de weg en tunnel richting Milford Sound. Deze werden met de hand aangelegd (waarvoor respect), maar de "historische" foto's en spullen die ze hadden tentoongespreid waren soms maar 30 jaar oud... Hier hebben ze een andere kijk op geschiedenis en afwijkende definitie van "oud".

18 april
Richting Milford Sound, volgens onze gids het hoogtepunt van Nieuw Zeeland voor menig tourist. Dat belooft wat! Voor de Homer tunnel de bus aan de kant gezet en een mooie hike gemaakt van Homer's Hut naar Gertruda's Saddle. Het was een behoorlijke klim door de Gertruda Valley (2,5 uur one way). Maar toen we uiteindelijk de top bereikten hadden we een prachtig uitzicht over de Milford Sound. Op de terugweg kwamen we Oostenrijkers tegen die ons 's avonds uitnodigden in hun huurcampertje. Het werd een ijskoude nacht (ijs op de voorruit), maar toch hadden we het heerlijk warm onder onze 4 dekens in ons stoere campertje. :-)

Zie foto's van bovenstaande tocht en onderstaande boottrip over de Milford Sound: http://www.mijnalbum.nl/Uitnodiging=PFYAL6PN

19 april
We werden al vroeg wakker doordat een aantal Kea's (soort papegaaien) in onze bus een prachtige landingsplaats hadden ontdekt. Waarschijnlijk dachten ze dat de roestplekjes op het dak van onze bus eten was...? Maar in elk geval, als je niet uitkijkt vreten ze al het rubber van je bus, dus wij met ksssjjjtt-geluiden en bonzen op het dak die rotvogels verjaagd. :-( Zodoende vroeg opgestaan en door de Homer tunnel naar Milford Sound gereden. Daar een boottrip gemaakt op een relatief kleine boot. We hadden wederom geluk: het was schitterend weer! Dat is hier absoluut bijzonder omdat het bekend staat als een heel regenachtig gebied. Tijdens de tocht hebben we in overvloed zeehonden, dolfijnen en watervallen gezien. Vooral het van dichtbij zien van de spelende dolfijnen (veel!) met jonkies was fantastisch. Het was nogal moeilijk om ze goed op de foto te zetten, maar we hebben een paar leuke filmpjes gemaakt. Na de tocht die 2,5 uur duurde weer terug richting Te Anau. Onderweg was er nog een plek waar we stopten: the Chasm, een plek waar de rivier stenen uitgesleten had in allerlei bizarre, grillige maar mooie vormen. Verderop nog gestopt bij Mirror lakes, waar half vergane bomen begroeid met rode algen in superhelder water te zien zijn.. Na Te Anau zijn we naar Lake Monowai gereden over de Southern Scenic Route. Daar overnacht op een erg basic campsite. Helaas bleek 's nachts dat we een muis in de bus hadden, die 30 cm onder onze hoofden ons brood soldaat maakte. Hierdoor niet al te best geslapen.

20 april
Verder over de Southern Scenic Route richting het zuiden. Doortje wilde voor het eerst ook wel eens proberen om in de bus te rijden. Het links rijden en schakelen ging veel makkelijker dan ze had gedacht. Gelukkig zitten de pedalen wel op de normale plek... (Met 80 km/u door de bergen: "waar zit de rem eigenlijk, Jesse?") Na ongeveer 200km aangekomen Invercargill, een redelijk grote, maar -zoals overal in N-Z- oersaaie stad. Je hebt hier (heel grappig) een winkel met allemaal Nederlandse produkten, zoals in wel meer plaatsen in Nieuw Zeeland. De grap is dat ze allemaal Euroflopper en AH-huismerk spullen verkopen voor heel hoge prijzen. Een fles ES currysaus kost hier 5 euro! Boodschappen gedaan, etc en daarna naar een hostel gereden om hier op de parkeerplaats te bivakkeren en tegen betaling gebruik te maken van de superrelaxte faciliteiten. Uitgebreid gedouched, gewassen, gekookt en gechilled op de lounchebank. We kwamen 2 Nederlandse meisjes tegen met wie we de hele avond hebben zitten kletsen.